Nieuwe buren
door
Nieuwe buren
“Pap, waar blijven ze nou?” Nieuwsgierig kijken Fatima en Mustafa naar de “Lange Vechtbrug”, waar de verhuiswagen van de nieuwe buren overheen moet komen.
Eindelijk krijgen ze weer nieuwe buren. Het heeft lang geduurd. Zij hadden zelf dat huis van de buren kunnen krijgen, maar vader en moeder hadden direct gezegd, dat ze beslist niet in dat huis wilden wonen. Waarvoor ze daar niet wilden wonen, is voor Mustafa en Fatima onduidelijk gebleven. Maar goed, eindelijk krijgt het huis weer nieuwe bewoners.
Na een uur wachten, dendert een oude grote auto de brug over. Met piepende banden stopt de auto voor het lege huis. Eén meisje en twee jongens springen uit de auto. Daarna volgen de vermoedelijke vader en moeder. Ze zien Fatima en Mustafa en roepen: “Zijn jullie onze buren?” De beiden kinderen knikken en de moeder van Fatima en Mustafa zegt: “Hebben jullie zin in drinken na zo’n lange reis?” Nou, zeker weten! En zo zitten de nieuwe buren even later met elkaar te kletsen en te drinken.
De drie nieuwe buurkinderen blijken Gerard, Marieke en Henk de Groen te heten. Het grappige is, dat deze drie kinderen een drieling zijn en dat toevalligerwijs Mustafa en Fatima ook op dezelfde dag de wereld kwamen bewonderen. Tijdens het kletsen ontdekken ze, dat ze allemaal even oud zijn en ook nog in dezelfde klas komen na de zomervakantie.
“Wel dapper, dat jullie in dat huis gaan wonen”, zegt de vader van Mustafa en Fatima. Net als de kinderen willen vragen waarvoor dat dan wel zo dapper is, springen de nieuwe buren op om de auto met verhuisspullen uit te laden. Iedereen helpt met sjouwen. De eerste dag van “samen buren zijn” is begonnen.
Na het avondeten, patat met lekkere dingen erbij, wordt er aangebeld. Fatima en Mustafa vragen of ze komen spelen op het fort. Henk en Marieke hebben daar wel zin in en pakken een bal en lopen mee. Gerard blijft thuis en gaat zijn nieuwe slaapkamer inrichten. Hij pakt zijn laptop. Even testen of de wifi al werkt. Wachten……wachten……en ja hoor, gelukkig doet alles het. Na een paar keer verschuiven van zijn bed en bureau en zijn technisch legotafel, kijkt Gerard tevreden rond.
Intussen voetballen de anderen met elkaar op het fort, een groot terrein met zand en bunkers waar je fijn kunt spelen. Als ze moe gespeeld zijn, gaan ze zitten bij het water en kletsen wat. Na verloop van tijd begint het te schemeren en ze besluiten naar huis te gaan. Even denkt Marieke een schaduw te zien, maar als ze beter kijkt ziet ze niemand. Ze zal zich wel vergist hebben. Henk voelt zich happy. Op de eerste dag al vrienden met de buren gemaakt. Helemaal top.
Terug naar de andere hulpverhalen….
