Iedereen is anders en we houden rekening met elkaar
door
Om kennis te maken met de hoofdpersonen, kun je eerst het startverhaal “Nieuwe Buren” lezen of voorlezen en daarna het onderstaande verhaal.
Iedereen is anders en we houden rekening met elkaar
“Goedemooooooooorig Habib”, brult juf Sterk tegen Habib. Zelfs de kleuters aan de andere kant van school kunnen dit horen. Grijnzend gaat Habib naar zijn plekje. Habib vindt het gaaf, dat juf Sterk zoveel lawaai kan maken. Geen enkele juf of meester kan dat zo goed als juf Sterk. Vervolgens sluipt Timor door de gang naar de klasdeur. Juf ziet hem aankomen. Heel zachtjes fluistert juf: “Goedemorgen Timor”, want juf Sterk weet, dat Timor het fijn vindt, als alle geluiden, dus ook de stem van juf, zachtjes klinken en daar houdt de juf rekening mee. Intussen sluipt Annemieke als een tijger naar de deuropening van het klaslokaal. Nog enkele meters is ze van juf Sterk verwijderd. Nog één stap en dan is ze dicht genoeg bij de juf. Met één judogreep probeert ze juf te vloeren. Maar juf Sterk, past een tegenworp toe en Annemieke zweeft door de klas. Ze raakt net de lamp aan het plafond niet en landt precies op haar stoeltje. Annemieke glimt. Heerlijk dit, vindt ze.
Net als de juf Sterk hele wijze dingen over een taalles wil zeggen, zwaait de klasdeur open. Met grote stappen beweegt juf Baas, de directeur van de school, zich naar hun eigen juf. “Mag ik even iets tegen de kinderen zeggen?”, vraagt juf Baas opgetogen aan hun eigen juf. Juf Sterk knikt. Ze is zelf ook wel nieuwsgierig, waarvoor juf Baas zo opgetogen is. “Lieve kinderen”, begint juf Baas. “De school mag jullie blij maken met iets leuks. En ik heb toch wat leuks bedacht! Ik ben er helemaal opgetogen van.” Dat zien de kinderen ook. Juf Baas springt van voor naar achter in de klas. Ze beweegt snel van links naar rechts en ze praat heel erg snel. “Willen jullie weten wat we voor leuks gaan doen?” Alle kinderen roepen “Jaaaaaa!” Dit wordt heel gaaf. Annemieke ziet het al voor zich. Met z’n allen een workshop judoën. Lekker op de matten stoeien. Timor ziet het ook voor zich. Gezellig met elkaar een groepstekening maken. Fatima weet bijna zeker, dat juf Baas een wedstrijdje “Breinkrakers” bedacht heeft. Gerard stelt zich voor dat juf technisch lego heeft gekocht voor de hele klas en hij en de andere kinderen de mooiste bouwwerken en robots mogen fabriceren. Marieke denkt aan een spannende escaperoomspel. Juf Baas houdt hen niet langer in spanning. “We gaan…….” Ergens klinkt trommelgeroffel……. “We gaan een workshop rekenen met grote deelsommen doen. Ik vind dit zo ontzettend leuk. Ik heb zo mijn best gedaan, om die meneer van die workshop op school te laten komen, want hij wilde eerst niet, omdat hij kinderen vervelend vindt.” Mustafa zegt: “Dus, u laat iemand een workshop rekenen met grote getallen geven, die een hekel aan kinderen heeft? “Ja! Fijn dat het gelukt is, hè.” Juf Baas kijkt Mustafa stralend aan. Juf Baas loopt de klas uit. De kinderen horen haar op de gang weglopen. Hoe verder ze de gang in loopt, hoe zachter de kinderen horen: “O, wat is dit leuk, wat zullen de kinderen genieten van al die heerlijke deelsommetjes.
Juf Sterk wil, nadat juf Baas verdwenen is, weer verder met de taalles. Mustafa steekt zijn vinger op. “Juf, heeft juf Baas wel in de gaten, dat heel veel kinderen iets anders willen, dan de workshop rekenen met grote deelsommen? Bijvoorbeeld Timor houdt van rust, Marieke van spannende dingen, ik van lekker kletsen en moeilijke opdrachten, Fatima vindt het belangrijk, dat dingen goed geregeld zijn en Henk vindt het juist weer leuk als er iets onverwacht gebeurt. Juf knikt. “Dit zijn wijze woorden, Mustafa.” Mustafa grinnikt wat verlegen om wat juf zegt en vervolgt zijn betoog met de vraag: “Zal ik juf Baas vragen of ze nog een keer in onze klas wil komen, dan kunnen we vertellen hoe we erover denken?” Iedereen, inclusief juf Sterk, vindt dat een goed plan. Even later is juf Baas door Mustafa opgehaald en staat ze weer in de klas. “Wat willen jullie zeggen?, vraagt juf Baas nieuwsgierig. Wat niemand verwacht gebeurt. Timor neemt ineens het woord. Dat heeft hij in al die jaren hiervoor nog nooit gedaan. Hij zegt: “Juf Baas, mij lijkt die workshop met die deelsommen hartstikke leuk en gaaf.” De klas luistert ademloos. Timor praat verder: “Maar Johan speelt graag viool, Casper speelt graag toneel en Rachida maakt graag vlogs. Zij houden niet van rekenen en zeker niet van deelsommen. Een luid applaus klinkt. Timor schrikt van het harde geluid en Mustafa die dit ziet, zegt vlug: “Zachtjes klappen, dat vinden Timors oren fijner. Timor kijkt Mustafa dankbaar aan. Lachend zegt hij: “Ik zal nu even mijn handen voor mijn oren houden, want Habib houdt van lawaai en hij wil vast graag hard klappen. Habib knikt enthousiast “ja”. Timor duwt zijn handen stevig tegen de oren en knikt. Een luid applaus en gejoel breekt los. Als ze uitgeklapt en gejoeld zijn, haalt Timor zijn handen van zijn oren af. Juf Sterk zegt: “Zo hebben jullie rekening gehouden met Timor en Timor hield rekening met Habib en de anderen, die graag lawaai maken. Zo hoort het in onze klas, want iedereen is anders en we houden rekening met elkaar. “Juf, Sandra en ik houden ook rekening met elkaar”, zegt Jaco trots. “Hoe dan?”, vraagt juf Sterk. Jaco zegt: “Sandra beweegt steeds en daar word ik soms helemaal kriegelig van. Maar als ik het dan zeg tegen Sandra, gaat ze of stoppen of even een wandelingetje maken.” En ik houd rekening met Sandra door grapjes te maken, als ze verdrietig is.” Sandra knikt dat dit helemaal klopt.
Juf Baas staat nog steeds in de klas na te denken en mompelt dan: “O”, dat is waar natuurlijk. Jullie hebben gelijk. Ik dacht dat iedereen wel van deelsommen maken houdt, maar dat is natuurlijk niet zo. Er zijn ook kinderen, die andere dingen weer leuk vinden. Wat nu?” Marieke zegt: “Laten we met elkaar overleggen wat iedereen wil en dat vinden de juffen Baas en Sterk prima. En zo komt het uiteindelijk allemaal weer goed.
Terug naar de andere hulpverhalen….
