Posicom – column 2 : Oss
door
De komende periode is de plaatsnaam Oss verbonden aan het dramatische ongeluk met de kinderen en de begeleidster. Wat een angst moet er geweest zijn bij de kinderen en de medewerkster, die de Stint niet onder controle kreeg en de spoorwegovergang op reed? Wat een leed. Ik geef nog parttime les op een basisschool en weet uit ervaring, dat elke leraar na een schoolreisje, kamp of excursie opgelucht adem haalt, als iedereen weer heelhuids bij school arriveert. Na de aanslag in Amsterdam, dacht ik toch even van gelukkig, dat we daar niet net liepen met een klas. Voortdurend de verantwoordelijkheid voelend als begeleider. Je bent tenslotte op pad met wat voor ouders het meest kostbaar is: hun kinderen. Natuurlijk gaat het meestal goed, maar helaas dus niet altijd, zoals in Oss. Arme ouders, gezinsleden, familieleden, vriendjes, vrienden, buren, klasgenoten en de mensen, die vanuit hun professie met hart en ziel zich met de kinderen verbonden voelen. Zij zullen ongetwijfeld de andere kinderen opvangen en zo goed mogelijk ondersteunen. Maar wat een zware taak, daar het eigen verdriet het waarschijnlijk nog eens extra moeilijk maakt. Heel veel sterkte allemaal.