onbewust pesten

onbewust pesten

Onbewust pesten, kan dat? Hieronder een voorbeeld.

Tijdens de pesttest geven drie kinderen aan door Edwin gepest te worden. Hij maakt “grapjes” over kleding, nieuwe fiets, enz. De kinderen geven aan door zijn opmerkingen bepaalde kledingstukken niet meer aan te doen naar school.

Als de leerkracht en ik de kinderen vragen of ze daar (één voor één) met hem over willen praten, geven de kinderen aan dit wel te willen.

Als we Edwin ermee confronteren, dat andere kinderen last hebben van zijn uitspraken, krijgt hij een kleur. Hij lijkt zelfs kleiner te worden. Hij mompelt: “O, dat is helemaal niet mijn bedoeling, dat vind ik heel erg” Of hij speelt supergoed toneel, of hij is echt geschokt. Hij geeft de gemaakte opmerkingen direct toe.

Zelf komt Edwin over als een vrolijke jongen, flapt er van alles uit, maar kan het goed hebben als andere kinderen hem een beetje in de maling nemen. Hij ervaart dat als plagen (wederzijds leuk).

We vertellen Edwin, dat de kinderen die zich door hem gekwetst voelen met hem willen praten. We vragen aan hem of hij dat ook wil om dit probleem op te lossen. Hij wil dat graag.

De gekwetste kinderen merken in het gesprek dat Edwin niet de bedoeling had om te pesten. Hij belooft heel erg zijn best te doen de voor hen kwetsende opmerkingen voor zich te houden. De leerkracht zal de komende weken dagelijks even navragen aan alle partijen of dit is gelukt. Het bleek daarna goed te gaan.

Edwin is m.i. een duidelijk voorbeeld van een jongen, die niet door had dat hij pestte en stopte toen hij wist hoe zijn opmerkingen overkwamen. Meer acties bleken niet nodig.