Kinderen uit beschermende gezinnen vaker slachtoffer van pesten
door
In Trouw van 09-05-2013 staat en artikel over opvoedstijlen van ouders, die effect hebben of kinderen zich ontwikkelen tot gepeste of pester. De andere rollen in een pestproces blijven in dit artikel buiten beschouwing (meeloper, helper, buitenstaander). Volgens de onderzoekers, aldus Trouw, is het van belang dat gezinnen al voordat de kinderen naar school gaan begeleiding krijgen om pesten te voorkomen.
Een kind dat vriendelijk-weerbaar leert te zijn (en karakter speelt daarbij ook een rol) heeft veel minder kans gepest te gaan worden. Bij een te beschermende opvoeding leer je een kind dat de wereld onveilig is en dat jij als ouder het kind beschermt, omdat het dat zelf niet kan. Effect: een onzeker kind, dat niet leert op te komen voor zichzelf en niet durft te vertrouwen op zichzelf. Het is als een kind op je rug nemen tijdens zwemmen, maar het niet leert zwemmen.
Dus eigenlijk is het je eigen schuld als je gepest wordt? Had je maar weerbaar moeten zijn (gemaakt). Handig vriendelijk-weerbaar maakt je veel minder kwetsbaar. Echter tegen een kwetsbaar iemand die overvallen is, zeg je ook niet dat het eigenlijk een beetje zijn eigen schuld is. Had het slachtoffer maar weerbaarder moeten zijn of niet meer de straat op moeten gaan. Het land zou (terecht) te klein zijn als een politicus deze uitspraak zou doen.
Uiteraard kan een ouder ook heel beschermend zijn geworden door pestgedrag.
Vriendelijk weerbaar of niet, een pester en zijn meelopers hebben nooit het recht om te pesten. Pesten mag gewoonweg niet. En daar mag best meer op worden ingezet tijdens de opvoeding thuis en op school.
Uiteraard kan een pestend kind ook een probleem ervaren. Dit kind dient dan ook effectieve begeleiding te krijgen, maar dit ontslaat ons volwassenen niet pestgedrag direct aan te pakken, want pesten mag nu eenmaal nooit!
Een interessant blog ook over dit onderwerp van Mieke van Stigt, pedagoog en socioloog vindt u hier….
