Gevolgen van pesten bespreekbaar maken
door
Afgelopen vrijdag was de dag tegen pesten. Verschillende scholen hebben daar aandacht aan besteed. In hoeverre besteed je op zo’n dag ook aandacht aan zelfdoding door pesten en vooral ook hoe?
Met de bovenstaande vraag kreeg ik te maken toen een moeder me vertelde dat een kind uit groep 3/4 te horen had gekregen dat kinderen die gepest worden zelfmoord plegen. Nu zal de leerkracht dit waarschijnlijk genuanceerder verteld hebben en met de goede bedoeling pesten te voorkomen. Zeker gevoelige kinderen (waarvan een groot deel wellicht niet pest) kunnen hier wakker van gaan liggen, zeker als het verschil tussen pesten en ruzie niet geheel duidelijk is voor een kind. Ook voor kinderen die gepest worden kan de gedachtegang ontstaan, dat ze later dus zelfdoding plegen.
Het verhaal wat pesten doet bij kinderen (minder zelfvertrouwen, slecht zelfbeeld, verdriet, angst) en dat er een klein (maar elk kind is er één te veel) aantal kinderen komt tot zelfdoding trekt de gevolgen van pesten in een breder perspectief. De leerlingen kunnen op hun niveau dan verder met de leerkracht spreken over wat ze aan het pesten kunnen doen en daar goede afspraken over maken.
Belangrijk is, om na te gaan hoe het gesprek over pesten is binnengekomen bij (jonge) kinderen door te checken van wat ze in dit gesprek over pesten en omgaan met elkaar geleerd hebben en welke afspraken gemaakt zijn. Handig ook om dit naar ouders toe te communiceren (per e-mail), zodat deze met hun kinderen nog verder kunnen praten over het onderwerp pesten en welke rol hun eigen kind daarin heeft.
