“De pester heeft me nooit meer aangeraakt.”

“De pester heeft me nooit meer aangeraakt!”

Doordat ik me bezighoud met pesten komen mensen ook met verhalen bij me over hoe zij pestkoppen hebben aangepakt. Vaak komt het erop neer, dat ze de pester een paar tikken hebben verkocht. Vaak werden gepeste en pester daarna ook nog vrienden, doordat er – zeker bij jongens – wederzijds respect was ontstaan, aldus de vertellers.

Recht op zelfverdediging. Hoe gaan we hiermee om? Op school zeggen we: “Niet terugslaan maar bij juf of meester komen.” Dit doen we om escalatie te voorkomen en om kinderen te leren problemen al pratend op te lossen. Als u het filmpje bekeken heeft, zal uw sympathie waarschijnlijk zeer uitgaan naar de gepeste jongen. Bij mij wel tenminste. Gelijktijdig had zijn actie verkeerd kunnen aflopen, waardoor hijzelf ook in de problemen zou kunnen komen.

Maar wat als de ander begint met geweld en de school zegt, dat je naar juf of meester moet komen, dan laadt dat wel de hele dure plicht op de school om de geweldpleging zeer serieus aan te pakken. Dat hoeft niet altijd met straf. Kinderen
kunnen (vaak veel beter dan volwassenen) via een herstelgesprek / herstelrecht de zaak zo oplossen dat het slachtoffer zeer tevreden is. Vaak is de dader na het gesprek ook tevreden en dat is ook mooi. Het voorkomt wraakacties en wekt wederzijds begrip.

Uiteraard mag iedereen geweld op hem of haar doen stoppen. En waar stopt verdedigen en begint een tegenaanval?  En hoe gaan school en ouders hiermee om?