ProjectP
door
Pesten wordt zichtbaar vanuit de gepeste en zorgt voor empathie.
Als therapeut heb ik regelmatig kinderen horen verzuchten : “Kon ik maar bewijzen, dat het pesten echt erg is en dat ik het niet uitlok.” Een jongen bedacht een plan om in het zichtveld van de schoolcamera te blijven als zijn pesters in de buurt waren. Bleek later, dat de camera niet was aangesloten op een (toen nog) videorecorder.
Pesten is erg. Als therapeut krijg je de gruwelijkste verhalen te horen.
Dan is er projectP. Wat laten de beelden en geluiden angstwekkend goed ervaren wat de gepeste Jordy meemaakt. Dapper van Jordy, vind ik, dat hij dit gedurfd heeft. Waar andere gepeste kinderen vaak wanhopig op wachten is Jordy gelukt. Hij heeft bewijsmateriaal.
Met het bewijsmateriaal, waarbij de pesters geheel onherkenbaar zijn, wordt de klas geconfronteerd. Daar kan geen ander gesprek tegenop. De beelden en geluiden doen hun werk. De klas leeft zich volledig in de gepeste jongen. Het empatisch vermogen wordt krachtig aangesproken en het pestgedrag ligt open en is bespreekbaar en er is nazorg vanuit de producent.
Mag dit?
Voor mij is de vraag of het pesten richting Jordy was gestopt zonder de inzet van de geheime camera. We laten als volwassenen kinderen verplicht naar school gaan. Dat betekent dat we ze goed onderwijs moeten bieden en een veilige leeromgeving. Een geheime camera tast ongetwijfeld de privacy aan. Wildgroei kan op de loer liggen. Opnames blijven “eeuwig” terug te vinden op internet. Maar het kan pesten dus ook doen stoppen! Of dit tijdelijk of permanent is moeten we afwachten en kan uiteraard per geval anders zijn. De omgeving (schoolmedewerkers, ouders en klasgenoten) worden met de neus op de feiten gedrukt.
– Zie ook artikel privacy versus geheime camera van media-ethicus.
– en het artikel van Mieke van Stight (socioloog – pedagoog).
– Vervolgblog van Mieke van Stight over ProjectP
Hoe verder?
Nog voor de eerste uitzending van ProjectP op TV kwam, heb ik al een jongen gesproken, die het pesten richting hem via zijn mobieltje had opgenomen (alleen het geluid). Hij deed dit voor het bewijsmateriaal. Daarna wiste hij het. Op veel scholen geldt, m.i. ook terecht, dat er geen opnamen mogen worden gemaakt zonder toestemming van de leraar. Toch zullen gepeste leerlingen ongetwijfeld meer het pesten tegen hen gaan opnemen. Als school zul je daar beleid op moeten maken en in het pestprotocol moeten opnemen, met een goed nazorgtraject voor alle betrokkenen. Een evenwicht vinden tussen privacy en aan de kaak stellen van onrecht en hoe omgegaan wordt met het bewijsmateriaal. Het zal een wankel evenwicht blijven, maar het feit dat sommige kinderen jarenlang gepest worden, zonder dat men er een vinger achter krijgt, is ook onwenselijk voor gepeste en ook voor de rest van de groep. Inmiddels heeft de rechter het in het geheim maken van opnamen verboden. Hier de reacties in Nieuwsuur.
Is dit de manier van omgaan met pesten?
De hier boven beschreven werkwijze vindt plaats als het pesten al uit de hand gelopen is. Uiteraard is het veel wenselijker om van een groep een echte groep te maken. Hoe helpen we elkaar om een fijne groep te zijn? Hoe spreken we conflicten uit? Wat doen we met elkaar als er in de onderlinge sfeer iets mis loopt? Hoe zorgen we met elkaar, dat iedereen zichzelf kan zijn? Hoe zorgen we voor een prettige werksfeer. Hoe leren we elkaar beter kennen? Wat zijn mijn behoeftes en die van de ander? Hoe zit de handleiding van de ander in elkaar? Hiermee doe je stappen om pesten te voorkomen en dat is beter dan pesten te moeten aanpakken.
– Hier wordt ProjectP besproken bij RTL-late-night
– ProjectP en de mening van een groep 8 (voor de 1e uitzending)
– Mening van mensen op de straat over ProjectP
–1e uitzending van ProjectP van maandag 28 april 2014.
– 2e uitzending van projectP van maandag 5 mei 2014
– 3e uitzending van projectP van maandag 12 mei 2014 (pesten bij voetbal)
